Biografia - Krzysztof Fetras - oficjalna strona

Krzysztof Fetras gitarzysta jazzowy, kompozytor

Jeden z najbardziej utalentowanych gitarzystów na polskiej scenie. Urodził się w Łodzi, obecnie mieszka w Warszawie. Od wielu lat aktywny muzyk i członek Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego PSJ, oraz Stowarzyszenia Polskich Artystów STOART.  
Od najmłodszych lat jego największą pasją była muzyka którą przenikała atmosfera rodzinnego domu za sprawą taty skrzypka.

     Pierwszy znaczący autorski pomysł kompozytorski to TIMELY GROUP (1990). Projekt skupiał znakomitych muzyków łódzkiego środowiska. Energetyczny fusion brzmi współcześnie, nadal przystępny jazz z nutką Soul ("Dedication For Emigration"). Interesujące improwizacje wnosił utalentowany saksofonista Marek Kubisiak. Kwintet dopiero po latach doczekał się oficjalnego wydania płytowego, poza archiwalnymi nagraniami, intrygującym także dzisiaj zapisem koncertu klubowego w Łodzi Live 1990.
        
     Nagrał jedenaście autorskich płyt, głównie z własnymi kompozycjami. Identyfikuje się  z klasyką jazzu. Liryk, balladzista, improwizator, kompozytor. Melodyczne solówki podkreśla rasowe brzmienie jazzowej elektrycznej gitary, otwarta koncepcja muzyki i zaawansowana harmonia. Autor ponad stu jazzowych kompozycji. Przy zróżnicowanym dorobku muzycznym artysta niezależny, bezkompromisowy, skupia się konsekwentnie na własnej twórczości. Od momentu debiutu unika wtórności w jazzie oraz gitarze, zwłaszcza zbyt komercyjnego przesłania w muzyce.

       Prezentuje styl zarówno elektryczny jak i akustyczny z gitarą klasyczną włącznie. Jego cechą jest charakterystyczny śpiewny ton, ciepłe okrągłe brzmienie, frazowanie z dyskretną wirtuozerią melodyki, równoległe interwały. Melodyczny charakter improwizacji przebija się nawet w eksperymentach z gitarą.
To stały znak rozpoznawczy, konsekwentnie rozwijany własny styl począwszy od solowego debiutu płyty "Caravan" (1997). Preferuje własne autorskie kompozycje, podczas nagrań w studio tradycyjne analogowe techniki rejestracji. Dążenie do szlachetnego brzmienia pogłębia wirtuozowski poziom gitarowej techniki jak na ostatnich płytach: "Different Guitar" (2012) oraz jej kontynuacji "Odpust" (2015). Współpracuje od ponad dwóch dekad z wybitnymi osobowościami jazzu, zaprasza też często początkujących uzdolnionych muzyków, obecnie to już znaczące postacie młodego polskiego jazzu.

  Muzyczne poszukiwania, inspiracja folkiem, przyniosły też niekonwencjonalne autorskie opracowanie polskich kolęd "Impresje" (2004) płyty instrumentalnej nagranej z wybitnym saksofonistą Michałem Kulentym. Chętnie sięga do prostych środków wyrazu z ujmującą urzekającą melodyką. Występuje najczęciej we własnych projektach, ostatnio używa prototypu pierwszego historycznie modelu gitary elektrycznej z pudłem rezonansowym (archtop jazz electric guitar) marki Epiphone.

      Stosuje twarde grube struny uzyskując klarowne brzmienie jak w przełomie i 50/60-tych pionierskich lat, niechętnie preferowane wśród gitarzystów, w opini większości osłabiające wirtuozowską technikę gry i ogólnie kondycję muzyka. Koncepcja ta wymaga długotrwałych mozolnych ćwiczeń z właściwym ułożeniem rąk dla instrumentu i twardym ustawieniem z dużą menzurą gryfu. Gitarowym "efektem" jest naturalne miękkie brzmienie nawiązujące do stylu legend jazzowej gitary.
        
      Innowator nietypowej dla jazzu fuzji gitary z elektroniką Guitar synthesizer za pomocą dodatkowej przystawki midi (Yamaha, Roland) jednak nie zatracając charakteru i dominującej roli samej gitary, m.in. na płycie nagranej w stolicy Czech "Night In Praha Live" (1998/2005). Jest to zapis koncertu tria znakomitych muzyków (Piotr Żaczek fretless bass, Grzegorz Grzyb drums) w legendarnym praskim klubie. Prekursorski wręcz eksperyment z pogranicza elektrycznego jazzu, inspirowany stylem fusion i unikalne pełne brawury naładowane energią improwizacje.

      Autor muzyki do kilku spektakli teatralnych, filmu, także ceniony nauczyciel gitary, zasad improwizacji i harmonii jazzowej (m.in. Szkoła Muzyki Rozrywkowej i Jazzu im. K.Komedy w Warszawie). Inicjator wieloletnich warsztatów gitarowych, nieformalny odkrywca obiecująctch talentów, niektórzy z dużym powodzeniem zaistnieli na profesjonalnej scenie.

      Niekonwencjonalna płyta "Odpust" (2015) nagrana jest w kwartecie oprócz leadera z udziałem jeszcze jednego gitarzysty, stosujący także grubsze struny Tomek Król (dawniej uzdolniony uczeń Krzysztofa) wnosi w błyskotliwych solówkach klimat z pogranicza jazz-rocka. Choć to kontynuacja albumu "Different Guitar" (2012) jednak różni się od poprzedniej narracyjnym przesłaniem i koncepcją. Początkowe utwory z lekką melodyjną formą jazzującego popu, emocjonalnie nawiazują do muzyki lat 70-tych, bluesa (Dogonić Horyzont) także do ogólnie rozumianego gitarowego mainstreamu (Country Red, The Yellow Joy). Muzyka stopniowo staje się bardziej intensywna, z utworu na utwór nabiera charakteru współczesnego jazzu z elementami free, długimi rozwijanymi improwizacjami, aż do tytułowego "Odpust" w zmiennym nieparzystym metrum.
Autorem kompozycji (inspirowanymi kolorami, barwami) także jest Krzysztof Fetras, partie tematów oraz solowe nagrał na gitarze jazzowej (archtop). Sesję płyty "Odpust" rejestrowano analogowo tzw "setka" na taśmę, gitary nagrano surowo, celowo rezygnując z echa, pomijając nawet naturalny pogłos rzadko dostępny w wielu studiach nagraniowych.

          Aktualne plany to nowe projekty dwóch różnych płyt
z niepublikowanmi kompozycjami, solowej akustycznej zarazem kameralnej, oraz drugiej, w formule klasycznego jazz trio.
W roku 2020 stypendysta programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego "Kultura w sieci" za propagowanie piękna gitary poprzez własną twórczość artystyczną.

  "Body And Soul"/"Besie`s Blues"/ "My One And Only Love" | LIVE 1993
      Krzysztof Fetras | Sławomir Kurkiewicz | Czesław Bartkowski

            Muzycy

    współpraca

Karol Szymanowski, Michał Dąbrówka, Krzysztof Ścierański, Maciej Strzelczyk, Zbigniew Lewandowski, Jan Cichy,  Wojciech Malina Kowalewski, Janusz Skowron, Adam Lewandowski, Zbigniew Wegehaupt, Krzysztof Przybyłowicz, Zbigniew Wrombel, Jacek Pelc, Andrzej Łukasik, Artur Dutkiewicz, Robert Majewski, Czesław Bartkowski, Adam Cegielski, Karol Nicze, Piotr Gucia, Janusz Blejzyk, Piotr Subotkiewicz, Marek Kubisiak, Paweł Zimnoch, Piotr Pietrzak, Krzysztof Wielgus, Tomasz Świtalski, Henryk Cap, Witold Bączyk, Stanisław Gerstenkorn, Sławomir Kurkiewicz, Marcin Wasilewski, Olo Walicki, Janusz Kozłowski, Kamil Bilski, Marzena Ślusarska, Piotr Rodowicz, Paweł Deląg, Andrzej Krauze, Wiesław Wysocki, Grzegorz Grzyb, Piotr Żaczek, Jacek Szafraniec, Robert Luty, Wojciech Pulcyn, Kazimierz Jonkisz, Piotr Cieślikowski, Wojciech Ruciński, Radek Maciński, Janusz Szrom, Dorota Miśkiewicz, Grzegorz Nadolny, Marek Romanowski, Marcin Jahr, Józef Eliasz, Grzegorz Poliszak, Dariusz Szymańczak, Krzysztof Mróz, Wojciech Traczyk, Krzysztof Barcik, Andrzej Wyrzykowski, Robert Murakowski, Maciej Ulatowski, Cezary Konrad, Paweł Pańta, Mirek Wiśniewski, Zbigniew Namysłowski, Michał Kulenty, Marek Stach, Daniel Biel, Sebastian Andrzejczak, Karol Dobrowolski, Roman Ślefarski, Jacek Namysłowski, Łukasz Borowiecki, Krystian Majderdrut, Marcin Romanowski, Michał Jaros, Tomasz Kciuk Jaworski, Piotr Lemańczyk, Piotr Kułakowski, Mikołaj Nowicki, Tomasz Król, Jarek Gaś, Andrzej Święs, Arek Skolik, Tomasz Kupiec, Maciej Adamczak, Stan Michalak, Orkiestra Polskiego Radia w Katowicach, Teatr "Rabcio" w Rabce, Teatr Studyjny w Łodzi, Dawid Fortuna, Kuba Dworak, Polskie Radio,
Telewizja Polska TVP

Stypendysta programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego "Kultura w sieci" w roku 2020 - propagowanie w sieci internetowej piękna gitary w autorskiej twórczości i muzyce jazzowej.

 Recenzje
 opinie
 artykuły...

Jazz Forum LUTY (1-2/2017)  
Konrad Żywiecki  (płyta "Odpust" 2015)
"...Krzysztof zarówno jako kompozytor, jak i gitarzysta, porusza się w obszarach szeroko pojętego gitarowego jazzowego mainstreamu, nawiązując do najlepszych wzorców. Jednocześnie jego artykulacja, frazowanie, dźwięk, prowadzenie linii melodycznej pozostają charakterystyczne, oryginalne i rozpoznawalne, czyniąc Krzysztofa Fetrasia szczególną postacią na naszej krajowej gitarowej scenie jazzowej..." więcej tutaj

"Polish Jazz Recordings & Beyond” 2016
  (Wydawnictwo Drugie)
Maciej Lewenstein  (plyta "Different Guitar" 2012)
"...Dla mnie piękno tej płyty pochodzi z połączonego dźwięku z dwóch gitar.
Poziom solówek, duetów i rytmicznego akompaniamentu jest po prostu fenomenalny. Jest to dla mnie jeden z najlepszych polskich jazzowych albumów gitarowych wszech czasów..." więcej tutaj

Polish-Jazz (2015)
Adam Baruch   (płyta "Odpust" 2015)
"...Ten album jest wspaniałym rozwinięciem swojego poprzednika
i ustanawia Fetrasia jako jednego najlepszych gitarzystów na polskiej scenie.
Choć nie oferuje żadnych krzykliwych ekstrawagancji, album powinien być uważnie wysłuchany przez wszystkim muzyków i fanów gitary aby zrozumieć w jaki sposób koncept "mniej znaczy więcej" jest stosowany w sposób inteligentny i skuteczny..." więcej tutaj

    Polskie Radio - Muzyka/Wydarzenia (2015)

(płyta "Odpust" 2015)
"...Na pierwszym miejscu ma być pokazanie możliwości wprowadzenia słuchacza w stan zasłuchania, zadumy, a może i błogości. Dwie gitary to korespondencja, wzajemne przenikanie się, liryczna rozmowa, poetyczne współistnienie. Dziewięć kompozycji Fetrasa - to podróż która bezwiednie zabiera mnie w rejony, które już słyszeliśmy na jego poprzednim, wydanym przed trzema laty krążku "Different Guitar". Fetras pozostał wierny swojemu przekonaniu, że liczy się „czysty” dźwięk gitary – stąd próby ukazania całej palety dźwięków wydawanych przez ten instrument/instrumenty. Ta naturalność i ciążenie ku pewnej surowości zachęca, nurtuje i w połączeniu z umiejętnością budowania relaksacyjnej atmosfery pozwala na regeneracyjny odpoczynek w gitarowym raju."  więcej tutaj

Jazz Forum LUTY (1-2/2013)
Tomasz Jaśkiewicz   (plyta "Different Guitar" 2012)
  "...Solidnie wypracowany warsztat i poszanowanie dla dotychczasowego dorobku jazzowego – to jego potencjał. Na takiej bazie może pokusić się o bardzo wiele. Krzysztof Fetraś ma bardzo szerokie horyzonty, ma wrażliwość na dźwięk, w odniesieniu zarówno do gitary, jak i do całej przestrzeni. To dlatego jego nagrania mają klimat. To też sprawia, że jego sprawność techniczna dociera do ucha na drugim miejscu dopiero, choć jest ona dla niego przedmiotem wielkiej wagi..."   więcej tutaj

Polish-Jazz  (2012)
Adam Baruch   (plyta "Different Guitar" 2012)
"...To ulga znaleźć ludzi którzy traktują gitarę inaczej niż to co dyktuje moda, czyli krzykliwe Fusion lubiące się popisywać, co ma niewielki sens i nie dostarcza absolutnie jakiegokolwiek wyzwania. Muzyka którą znajdziemy tutaj przykuwa uwagę słuchacza na palcach u jego nogi przez cały czas, bądź nakazuje podążać za złożonymi improwizacjami wielowarstwowej otaczającej atmosfery, muzyki która ewoluuje co chwilę. Ogólnie jest to album dla miłośników gitary, wszędzie powinien być uważnie słuchany  gdyż stricte prezentuje unikalną i dość nietypową grę na gitarze, która oferuje słuchającym przyjemne doznania, jest pozbawiona trywialności czy zbytnich uproszczeń. Gorąco polecam!..."
więcej tutaj

Polish-Jazz (2012)
Maciej Nowotny  (płyta "Night in Praha Live" 1998/2005)
Krzysztof Fetras Trio
"...To jego trzeci album, który przynosi o wiele bardziej dojrzałą muzykę. Znajduje się w głównym nurcie jazzu wnosi mocne wyczucie równowagi, wewnętrzną spójność, niemal terapeutyczny efekt..." więcej tutaj

Polish-Jazz (2011)
Maciej Nowotny   (płyta "Caravan" 1997)
  "...jeden utwór po drugim wchodzimy coraz dalej i głębiej w świat bardzo delikatnej i wrażliwej gitary solo Krzysztofa Fetrasia. Jego głos jest inspirowany gitarą klasyczną, która jednak jest traktowana w typowy spontaniczny
i indywidualny jazzowy sposób przynosząc muzykę zawsze melodyjną i bardzo, bardzo liryczną. Poetyckie momenty są zdecydowanie najlepsze na tym albumie
i muszę powiedzieć, że od piątego utworu pod tytułem "Czas Dla Dzieci" do końca albumu (11 utworów łącznie) ta muzyka staje się tak wciągająca, tajemnicza, zjawiskowa, że mogę tylko określić ją jako olśniewająca.
       Jednocześnie uważam to nagranie jako jedno z bardziej satysfakcjonujących, przechowuję je ciągle wracając do niego i jestem szczęśliwy że jego autor ma plany na przyszłość, kiedy to zdecydowanie jeden z najbardziej utalentowanych gitarzystów w polskim jazzie..." więcej tutaj

Jazz Forum  LUTY (1-2/2004)
Marek Cabanowski   (płyta "Impresje Kolędowe" 2004)
"...Krzysztof Fetraś zaprezentował kolekcję pięciu tradycyjnych polskich kolęd, dodając na płycie drugie tyle kompozycji podobnych w nastroju. W pierwszej najpiękniej zabrzmiała kolęda "Jezuś Malusieńki", tutaj zapisana jako kompozycja pt. "Światło". Jest w tym utworze introdukcja w wielko orkiestralnym stylu, a później piękna, ciepła improwizacja saksofonowa Michala Kulentego. Krzysztof Fetraś wspierany jest w zespole młodymi muzykami "zgarniętymi" z warsztatów gitarowych (trzech gitarzystów i skrzypaczka), którzy wzbogacają brzmienie całości. W drugiej części płyty duże wrażenie na słuchaczu robi "Pocztówka z Warszawy". Calej płyty słucha się z przyjemnością, a ludowo-kolędowy nastrój pierwszej połowy przenosi sie na pozostałe utwory. Muzyka Fetrasia relaksuje, jest spokojna..." więcej tutaj

Jazz Forum  Maj (4-5/1998)
Robert Buczek   (płyta "Caravan" 1997)
    "...Trochę fraz zaczerpniętych z Andaluzji, trochę z Nashville, wycezylowane, klarowne, akustyczne brzmienie, dobra technika instrumentalna zapewniająca swobodę wypowiedzi, kontemplacyjny charakter utworów to elementy, które skladają się na obraz muzyki mało wyrafinwanej, ale nie pozbawionej prostego piękna.
    Jest w granych przez Fetrasia frazach spokój i harmonia, która się udziela. Być może dzięki tym atutom płyta znajdzie grono odbiorców a artyście pozwoli wyjść z cienia i stać się muzykiem poszukiwanym..." więcej tutaj

Recenzja na okładce (płyta"Caravan" 1997)
Dariusz Startek
   "...w całej przygodzie z muzyką Krzysztofa najbardziej interesuje naturalność brzmienia, jego gitara ma oblicze akustyczne, szlachetne, ale nie ortodoksyjne. Nie ucieka od elektroniki, ale wie że dobry efekt można osiągnąć wykorzystując ją w sposób indywidualny i świadomy. Szacunek dla gitarowej klasyki umiejętnie łączy z poszukiwaniem własnego stylu,  szczególny nacisk kładąc na kompozycję i oryginalne rozwiązania harmoniczne.
Pierwszy album Krzysztofa to dzieło całkowicie autorskie. Najważniejszą jego zaletą jest dla mnie fakt, że zawarta na nim muzyka nie atakuje nas.  
W naszych czasach, czasach nachalności i zgiełku to naprawdę wielka wartość. Gdybym miał zachęcać kogoś do jej posłuchania również nie narzucałbym się, może wspomniałbym coś o refleksyjności, budowaniu nastroju, o estetyce ECM i o osobistym, uczuciowym klimacie..."  
więcej tutaj